Herkes yalnızdı Kız Kulesi gibi
Sokaklarda dilenen çocuklar gibi
Annesi, babası ölmüş yetim öksüzler gibi
Hayata tutunmaya çalışan garipler gibi
Sokakları vardı içinde her türlü pislik olan
Çocukları vardı sokaklarda haykırarak ağlayan
Duyup da duymamazlıktan gelen insanlar
Görüp de görmemezlikten gelen kendini insan sayanlar
Yine de seviyorduk İstanbul’u
Kopamıyorduk bu şehirden
Bu şehir ne kadar bela açsa da başımıza
İnadına yenmek istiyorduk İstanbul’u