Eylüldü
Ustam
Zehir damlatırdı kuşluklarıma
Düşlerimi ölümlere bölerdi
Yanık mısralara salardı beni
Tutuşan bir yanım olurdu birden
Çoğalırdım

Eylüldü
Çerçiler ve çengiler vardı sonra
Kan sızan karanlık perçemleriyle
Gül satar ateşle oynarlardı
Duyardım
Tutuşan bir yanım olurdu birden
Çoğalırdım

Eylüldü
Özsularını sağardı annem
Bütün özdeyişlerin özleyişlerin
Ve bütün kuşların
Ve bütün bakışların
Tutuşan bir yanım olurdu birden
Çoğalırdım

Eylüldü
Ve çıkınımda elif redifleri
Araf`a bakardım
Korkular ve ümitler ortasında
Bahtıma bir avuç kül düşerdi
Tutuşan bir yanım olurdu birden
Çoğalırdım