Burcu GÜMÜŞTEPE

Tarihin hangi dönemine bakarsak bakalım kalem, kağıt, yazı, yani eğitime dair tutunacak bir dal mutlaka buluruz. Çünkü eğitim insanlık tarihi kadar eskidir ve insanoğlu yaşadıkça da devam edecektir.

Yaşam boyudur eğitim. Doğduğumuzda ağlamayı öğreniriz, az büyürüz yürümeyi, yaş ilerledikçe kendi ayaklarımız üzerinde durmayı, ölmeye yakın hayatı öğreniriz. Öğrendiklerimizi sevgi, saygı, hoşgörü, adalet, edep gibi değerlerle harmanlar ve uygularız yaşamımızın her alanına. Kalıcı hale getiririz öğrendiğimiz her şeyi, eğitiliriz hayatın akışında…

Asla okul sıralarında öğrenilenler kadar değildir eğitim. Sokakta her gün gördüğümüz insanlar, köşedeki bakkal, eski sevgilimiz, evimize aldığımız minnoş bir hayvan, saksıdaki çiçeğimiz…  Her şeyin hayatımıza bir dokunuşu vardır. Hepsi bize bir şeyler öğretir, eğitir bizi.

Kendini iyi eğitmiş insan, naiftir, hoşsohbettir. Bir kere tevazu akıyordur her hareketinden, karşısındakini kırmamak için özenle seçer kelimelerini her zaman. Terbiyeli, oldukça saygılıdır. Belirli bir kültür edinmiştir çünkü. Eğitim hayatın makyajıdır. Makyaj bir kadını ne kadar güzel, alımlı ve bakımlı gösteriyorsa eğitim de insan için öyledir. Hayata asalet katar.

Hangi alana yönelirsek yönelelim eğitim doğumdan ölüme, biz istesek de istemesek de yaşamımıza küçük dokunuşlar yapar,  yolumuzu aydınlatır. Öğrenmenin, eğitimin zevkine varmış her hayat güzelleşir akıp giden zaman içinde…