Ölüm mü?
Yakında görmedim!
Ne zaman gelir bilmem!
Ölüm mü? Amaan… desem de…
Bakmayın; onsuz edemem.

Ölüm başucumda oturur.
Oturur da bir türkü tutturur.
Her y/anım/ın ölüm olduğunu bilir de…
Kendini niye unutturur!

Ölüm mü?
Başucumda, işimde, aşımda…
Hem de şimdiki yaşımda…
Ölüm… karşımda!

Ölüm mü? Ben!
Ağlarken; gülerken…
Hep de vaktinde gelir;
Hatta bir çocuk gülerken…